Kroniek van een aangekondigde dood(lopende fietsverbinding)

Twintig jaar ofzo is men al bezig aan het Jan Vranckxtracé, dat Kessel-lo met Leuven zou verbinden, en nog altijd is het niet af.

Ontbreken nog:
- de aansluiting met de Diestsesteenweg (hier moet nog onteigend worden, een nimby verhaal)
- de aansluiting met de Martelarenlaan (hier moet nog een traject gekozen worden, een twijfel verhaal)
- de fietsbrug over het spoor (hier moet nog een volledig nieuw ontwerp gemaakt worden, een processie van Echternach verhaal)

Stel dat dit allemaal ooit nog gerealiseerd wordt tijdens mijn leven, dan zullen fietsers eindelijk kunnen fietsen tot op het Provincieplein. En dan?

Leuven blijft nog altijd onbereikbaar, je moet de ring nog oversteken, over klimoptaluds en tunnelmonden. Wat meer naar links is wel een oversteekplaats, maar het fietspad aan de overkant is éénrichting. Naar links dus, of spookrijden. Ofwel voor de ring naar rechts, naar de flessenhals aan het Martelarenplein.
Spijtig voor de fietsers die eigenlijk gewoon rechtdoor naar de Justus Lipsiusstraat willen, achter de middelste vlaggen.

"Men is ermee bezig" heb ik hierover al eens gehoord. Men is volgens mij vooral bezig met te zeggen dat men ermee bezig is. Niets houdt stad en gewest tegen om nu al een oplossing uit te denken en aan te leggen. Als teken naar de fietsende inwoners dat de fietsbrug stilaan realiteit wordt, dat uitstel geen afstel is.