Deksels

Vandaag allemaal gemeld:

Update 2009-04-01
Een uiterst bondig antwoord van de technische dienst Stad Leuven gekregen:

Dit fietspad wordt heraangelegd.

En het knelpunt is voor hen opgelost. Vragen als wanneer en hoe blijven onbeantwoord.

Verbodsbordenbos

Een dag vol fiets

Woensdag 18 maart had ik 's morgens al snel door dat Alma, de juf van Kasper, jarig was. (Ik moest glimlachen bij het gedacht aan haar Jan, fietsend met een pot kalkverf door de nacht.)

Voor mijn verjaardag zijn we 's avonds naar de binnenspeeltuin LunchBroekveld gereden. Kasper reed voorop, hij deed dat niet slecht, gezien de soms verwarrende aanleg van kruispunten. We kunnen een beetje gerust zijn dat wanneer hij volgend jaar naar het middelbaar gaat in Leuven, hij heelhuids door het verkeer geraakt. Ik reed met Sander achterop, want diens achterband stond plat.
Het grote voelbare verschil is dat in Herent, waar de gemeente samenwerkt met de fietsersbond, je geen hoge borduren te verwerken krijgt en dat in Leuven, waar iedereen die iets van fietsen weet straal genegeerd wordt, je de hele tijd fietsbulten op en af mag rijden.

In Leuven: een flinke borduur, want anders rijden die fietsers veel te snel.


In Herent: geen borduur, of volkomen flush met straat en fietspad

Toen we thuiskwamen had de fietsenmaker gebeld dat Kasper zijn nieuwe fiets was aangekomen. Terwijl ik Sander zijn achterband plakte, reed Ann met Kasper en diens oude fiets naar Karel. Ik dacht dat de voorvork verbogen was, het bleek de volledige kader te zijn. Allez, dan hebben we ineens een hoop reserveonderdelen in de kelder staan. Blijkbaar enkele keren teveel gevallen onderweg.
Voor mijn verjaardag kreeg ik een fietscomputertje, en daardoor weet ik nu dat het langs de kortste weg exact 7,5km is van thuis tot op het werk in de fietsenstalling, als ik langs de school van de kinderen passeer is het nog eens 0,5km verder.

Leuven autovrij

Voor de eerste keer ook in Leuven, we hebben er lang op moeten wachten.

Kierewiet

moet je blijkbaar zijn om op dit kruispunt als fietser rechtdoor of naar links te willen rijden. Een koppel maanden geleden was dat echter het geval, toen ik samen met enkele kinderen op weg was naar Heverlee. Wij hebben de gewoonte om achter hen te rijden zodat we ze kunnen zien en tijdig corrigeren. Hier liep het even mis: ik kreeg hen maar niet uitgelegd hoe je hier veilig moet oversteken. IMHO een geknipt kruispunt voor 'alle fietsers groen' verkeersregeling.
Het kruispunt werd een tijdje geleden heraangelegd, misschien moeten er nog fietsopstelstroken geschilderd worden, zo zijn er ook nog geen stopstrepen te zien.

Eerst wordt het groen voor het verkeer dat naar rechts afdraait, de rechtdoorfietser blijft wachten ...

... en wachten, ondertussen komt de verkeersstroom naar rechts goed op gang.

Yes! Het licht springt op groen voor iedereen die rechtdoor of naar links wil. Oeps, klein probleempje.

Deze fietsster wou gelukkig naar rechts. Daarvoor moest ze wel op het voetpad tussen paal en hoekhuis doorwringen. Nu kan je als fietser er tussen proberen te wringen, bumperklevend verkeer is echter niet altijd even galant.

ondertussen in Rotselaar

Vorig jaar was dit nog een halfverhard tractorspoor. Nu ligt hier een vlakke velobaan die buurgemeente Rotselaar verbind met Leuven.

CMBR

In Antwerpen zijn ze nu ook al begonnen met Critical Mass Bike Ride. Morgen rijden ze en troupe weer rond in de Scheldestad.
Leuvenaars, waar wachten we nog op? We stappen op de fiets en we vertrekken. Waar een wiel is, is een weg.

Paaltjes

Fiets je soms (bijna) tegen paaltjes aan?
Lijken ze enkel maar in de weg te staan?

De politie weet het wel: fietsers rijden vaak te snel.
Daarom als straf: overal paaltjes, die remmen hen af.

Als je kind daardoor valt en het doet zich pijn,
zit je als ouder wel niet meer op dezelfde lijn.

Schrijf het op www.meldpuntfietspaden.be
want paaltjes op fietsroutes: weg ermee!

Den berg van Wijgmaal

Terwijl ze het Rietensplein aan het vernieuwen waren, ben ik niet gaan kijken, maar nu dat de werken bijna gedaan zijn, wou ik toch eens zien of den berg nog bestond.
Eerste verrassing: de berg is er nog, alhoewel veel lager. Of was hij alleen maar hoog in mijn herinneringen?
Tweede verrassing: fietsen is er toegelaten. Waait er dan een nieuwe wind door Leuven?
Derde verrassing: De nieuwe wind waait blijkbaar niet ver. Aan de kant van de Gebroeders Tassetstraat is het fietsen gedaan:
Een hoge boord verhindert al jaren fietsers om deze rustige doorsteek te gebruiken.

ondertussen in de matrix

Soms bevinden gemeentes zich op verschillende tektonische platen, wat zich aan de gemeentegrenzen dan openbaart:
Sinds de heraanleg van het kruispunt kan je enkel nog hink-stap-sprongs gewijs oversteken:

A glitch in the matrix

Vrijdag stond er opeens een paaltje aan de olifant. Het bord kondigt aan het einde van het fietspad, het begin aan:
Hier in Wijgmaal achter de hoek worden al 40 jaar ofzo de strepen zo geschilderd:

Cycle chic

Een fiets moet niet altijd een grijs, functioneel ding zijn, je kan het ook gebruiken om, samen met de keuze van je kleren, opvallend aanwezig te zijn in het straatbeeld. Deze 'cycle chic' komt overgewaaid uit Copenhagen, en verovert langzaamaan de planeet.

Update 29 maart 2009:
Cycle Chic met belgerinkel. Cycle Chic op leveninleuven.be

There is an elephant in the way!

Studenten die deze truk gebruiken om een vraagstuk op te lossen krijgen terecht nul. Een stadsbestuur dat dezelfde truk toepast verwacht bejubeld en bewierookt te worden. Reconstructie van een aangekondigd knelpunt:
Eerstens was er een nieuw stationsplein, ontworpen door een echte architect, met een ondergrondse parking en een kemel van een busstation.

Toepassing: Het Martelarenplein
  Het Martelarenplein is het regionale zenuwknooppunt bij uitstek. Het ontvangt zowat iedereen die zich in de Leuvense regio verplaatst : busgebruikers, voetgangers, shoppers, fietsers, treinreizigers, horecaklanten, automobilisten etc.
Vandaar dat het Projectteam Stadsontwerp en Manuel de Solà-Morales bestudeerden hoe ze deze verscheidenheid aan mensen konden verwelkomen en verplaatsen. Hoe - met andere woorden - constructieve overgangen konden gemaakt worden tussen de verschillende gebruikers in de buurt.
Ze zochten - als goede huisvaders - naar een constructie die - in de mate van het mogelijke - de verschillende gebruikers van het plein kon laten samenleven.
Omwille van de vanzelfsprekende druk van het autoverkeer in het stedelijk netwerk is er toch een relatieve scheiding op het plein zelf nodig. Zonder fundamentalistisch te worden wordt het plein verdeeld in drie grote gehelen : het ondergrondse gebied dat zich voornamelijk op het autoverkeer richt; het bovengrondse hoofdplein waar vooral voetgangers en fietsers zijn; en tenslotte een aansluitend plein waarop het busverkeer zich concentreert. Dit alles sluit ook nog eens aan op een belangrijk treinstation in al zijn aspecten.
Het onderscheid tussen de verschillende onderdelen van het plein is echter zeer relatief, omdat de verschillende elementen naadloos op elkaar aansluiten.
De voetgangersentree van de ondergrondse parking maakt deel uit van het plein, de passanten worden in de nieuwe horecazaken uitgenodigd toch nog even te blijven enz.
Daarmee rijmt deze vormelijke indeling met de realiteit : de treinreiziger wordt uiteindelijk ook passant, de busreiziger wordt vaak treinreiziger, de parkeerder bezoekt de horecazaken op het plein enz.
Deze associatieve redenering wordt gesublimeerd in de ondergrondse verbinding tussen Leuven en Kessel-Lo. Deze voetgangersstraat (in totaal 13meter breed) zal niet enkel gebruikt worden door de vele duizenden passanten die tussen Leuven en haar voorstad wandelen, maar ook door de op - en afstappende treinpassagiers, de gebruikers van het busstation en zelfs gedeeltelijk door de parkeerders.
De passanten wandelen niet in donkere, geïsoleerde gangen. Ze bevolken integendeel een deels natuurlijk verlichte ruimte waarin een reeks winkeltjes voor de animatie zorgen. Deze verschillende ingrepen zorgen voor een grote sociale controle en overzichtelijkheid.
Een klassiek problematisch openbaar gebied, een ondergrondse verbinding, moet hierdoor een troef voor de buurt worden.
Het hele concept van het plein en de ondergrond is in feite één grote evenwichtsoefening : zowel tussen de verschillende transportvormen als tussen de passanten en de ‘sedentairen’, met de bedoeling de potentiële stedelijkheid die de buurt in zich heeft te laten ontluiken.
Zelfs de zeldzame automobilisten en fietsers zullen in de zone 30 coëxisteren. De relatieve grootte en overzichtelijkheid van de stad, en de specifieke heraanleg, moeten het volgens Manuel de Solà-Morales nog mogelijk maken dat deze twee groepen naast elkaar kunnen leven. Het extreme modernistische principe om alle functies strikt te scheiden heeft teveel nare gevolgen veroorzaakt.
Uit alles blijkt dat bovenstaande opvatting getuigt van een brede blik op de realiteit die weigert de maatschappij onnodig in hokjes op te delen.

Fietsers en voetgangers worden bij het oversteken van het plein constant gehinderd door bussen, vrachtwagens en auto's. Aan de kant van de busstelplaats is er zelfs geen verhoogde trottoir, en moeten voetgangers een betonnen woestijn oversteken. De handelaars van de Diestsestraat klagen al lang dat hun toekomstige klanten op deze manier vooral naar de conculega's Bondgenotenlaan worden geleid. De schepen van openbare werken antwoordde ooit op een infovergadering dat de technische dienst een ontwerp aan het maken was om dit te verhelpen. Jaren geleden al, maar blijkbaar is er nog niets van klaar.
Ondertussen werd de 'kiss and ride' zone op het plein afgeschaft en verschoven richting Provinciegebouw. Ondertussen verdubbelde het busverkeer langzaamaan.
En werd de rijrichting over het plein vlak voor het station veranderd, wat het kruispunt aan de Maria Theresiastraat onoverzichtelijker maakt voor voetgangers en fietsers.
Toen werd er een nieuw stadskantoor gepland, met een fietspunt voor 5000 fietsen (die er maar 2500 bleken te zijn), en trappen voor voetgangers. Tot dan was er nog plaats voor een goede oplossing.
En werd de blauwe steen op de Bondgenotenlaan vervangen door beton omdat de bussen het hele plein kapotrijden. En ..., en ... , en toen kwam er nog een bankkantoor met publieke lift.
Nu is er voor fietsers en voetgangers enkel nog plaats voor 'de minst slechte oplossing' omdat er ondertussen zoveel olifanten een veilige oplossing in de weg staan.

Paaltjes zijn stom

en de automobilisten die ze omverrijden nog veel stommer.

Fietsmanifestatie

Na de fietsers van Kessel-Lo zijn die van Wilsele het wachten op fietsinfrastructuur grondig beu. Zij houden een fietsoptocht op 30 mei van Wilsele naar Leuven. En daarna rijden ze naar het wereldfeest, die dag kan niet meer stuk.

Asfaltkabouters

Amper 100 meter verder in de Dijledreef zouden de asfaltkabouterjes met hun kruiwagentjes gietasfalt ook eens mogen passeren:

Under the bridge

Ik was 's morgens de konijnenpijp aan de Duitse brug al helemaal doorgereden, toen mijn euro viel: 'Tiens, tiens, anders is dat hier toch veel hobbeldebobbeliger??'
Ik wreef de slaap eens uit mijn ogen en ik zag: de talrijke putten waren opgevuld met gietasfalt! Het was nog wel geen biljartlaken, maar tot het project Leuven-Noord verder uitgevoerd wordt zal het wel volstaan.
Spijtig dat er nog wel 100-den plaatsen overblijven waar de gietasfaltkabouters 's nachts hun ding kunnen doen.

Vrachtfietsen

Van het weekend las ik nog een verhaal over vissers die met enorm lange fietskarren vis naar de markt brengen. Vandaag zat de Koevoet is de bus, met een interessant artikel over vrachtfietsen. Je leest het oorspronkelijke artikel hier.
Wat ik dan weer minder graag lees is dat Leuven, net zoals Gent, dit jaar niet meedoet aan Met belgerinkel naar de winkel. Ik had zo graag eens gebruik gemaakt van de BikeWash om alle pekel van deze winter af te wassen.

Update 2009-03-17
Bij navraag bleek dat Leuven zo lang heeft getwijfeld om mee te doen, dat er enkel een light versie kan doorgaan: met belgerinkel naar de bakker.
In mijn zoektocht naar een nieuwe veelzijdige fiets, ben ik op een meer toepasselijke foto gestoten om deze zaterdag eens op bezoek te gaan bij de Biertherapeuten (in gedachten moet je de bakken frisdank nog vervangen door bakken bier).

Maritime

Nu de zon terug volop warmte geeft, heeft Wiebe al een paar keer gevraagd om nog eens naar de Maritime te fietsen. Hopelijk staan we dan niet voor een gesloten overgang. Om langs de andere kant van de vaart naar Tildonk sas te rijden, moet je ter hoogte van Cargill over een halfverharde weg rond de fabriek, en binnenkort misschien los door een bouwwerf.

Sneeuw

Begin deze week lag er waarschijnlijk voor de laatste keer sneeuw onderweg.
Op het bruggetje tonen sporen waar een fietser uitglijdend van zijn fiets was gesprongen. Gelukkig was hij op zijn voeten terecht gekomen.
Deze morgen was het dan de beurt aan de nevel.

Voorbij

In Wijgmaal zijn net overal oversteekplaatsen herschilderd, en opeens daagde het me dat ik regelmatig op de rijbaan rijd NAAST het fietspad in de Remylaan. Maar ik ben niet alleen, ik heb er eigenlijk nog nooit iemand OP zien rijden. Van de Vaart komende wordt de oversteekplaats voor fietsers een beetje weggedrongen door de extra brede zebrastrepen voor de ... ja voor wie eigenlijk? Voor hordes voetgangers die in de grassige berm gaan ploeteren of wat? Die heb heb ik daar nochtans nog nooit gezien.
Verderop langs dezelfde vaart vroeg Eddie Van Zaelen een zebrapad aan de bushalte ter hoogte van het Aveve tuincenter. Op deze plaats wil AVEVE later een winkelcentrum zoals het gouden kruispunt aanleggen. Volgens de politie van Leuven moeten er per dag véél mensen oversteken voor er een zebrapad kan aangelegd worden:

'Er worden altijd tellingen uitgevoerd op dergelijke wegen'.

Raar, hier op dit kruispunt in Wijgmaal moeten die tellingen dan toch dateren van voor de tweede wereldoorlog, toen hier nog een veerpontje was om de arbeiders naar de steenbakkerij aan de overkant te brengen.
Enfin, het fietspad begint dus een beetje rommelig, en verder ...

Verzakkingen en uitstekende putdeksels.

Ongelijke tegels.

Plassen en hobbels.

Uiteindelijk wordt je dan over brokkelige asfalt en een duiker plots de rijbaan opgestuurd op een te smalle spoorwegovergang. Gedurende de dag staan er ook dikwijls auto's geparkeerd op dit fietspad, maar voor mij moeten ze deze niet wegslepen.

Geen fietspad zonder voetpad (1)

Op een Amerikaanse site die oudergroepen steunt om kinderen veilig naar school te laten gaan las ik dezelfde twee hoofdbekommernissen:

1. continuïteit van voetpaden / fietspaden
2. veilige kruispunten / oversteekplaatsen voor voetgangers en fietsers.

Een bloemlezing uit mijn fotoarchief.

Onlangs vernieuwde Aarschotsesteenweg. Voetgangers die rechtdoor willen moeten op het fietspad lopen wegens paaltjes en verhoogde plateau's.

Kruispunt Celestijnenlaan met Kapeldreef. Ik volgde spontaan het fietspad naar rechts, terwijl ik eigenlijk rechtdoor wou rijden. Het rode dingetje in het midden was er vroeger niet, toen moest je ergens aan de glasbollen oversteken. Ik was zo van mijn melk dat ik vergat er wat meer foto's van te nemen.

Het voetpad rechts stopt achter mijn fiets, en gaat pas verder links achter de bomen. Plaats voor struiken is hier belangrijker dan een duidelijk voet- en fietspad.

Heel Kessel-dal is een planologische nachtmerrie van stukjes voetpad her en der, en fietspaden met losse dallen. Er is nochtans voldoende plaats om iets deftigs aan te leggen. Uitgraven die boel en heraanleggen graag.

Power wave

Wijgmaal station

Het was mij nog niet eerder opgevallen, omdat ik er altijd voorbijfiets. Als je je fiets aan het station van Wijgmaal wil stallen moet je kiezen:

een overdekte, verlichte stalling

met onveilige wielklemmen,

of een stalling in weer en wind, maar waar je fiets wel veilig kan vastgemaakt worden.