Puffende en kuchende fietser pendelend tussen Wijgmaal en Wilsele en Leuven. Zijn longen filteren wolken uitlaatgassen terwijl hij droomt van veilig, vlot en comfortabel fietsverkeer en vooral van eindeloos propere luchten.
zaterdag, september 23, 2006
Sporen
Toen we jaren geleden in Wijgmaal kwamen wonen, was het fietspad langs de vaart amper 1 meter breed. Op een mooie dag stond er wel 10 man van de groendienst met allemaal een schup die probeerden het fietspad van opgehoopd zand en begroeiing te bevrijden. 's Avonds was er van de 5 kilometer amper een tiental meter ontgonnen. De volgende dagen reed er een tractor met een grote stalen bezem enkele malen over de rest en zie: het fietspad bleek wel meer dan 2 meter breed te zijn. De jaren daarna werd het onderhoud weer minimaal: de rand waar het gras in de berm groeit wordt elk jaar als het gras gemaaid is wel geborsteld, maar de kant van de straat, daar blijft het zand liggen, waardoor er weer gras e.d. kan groeien. Eenmaal per jaar werd hier wel eens vergif op gesproeid maar het zand bleef liggen waardoor er na enkele weken wel terug begroeiing op stond. Deze week was dat zand echter verwijderd, er is blijkbaar een nieuwe borstel op de stratenveger geplaats waardoor dit euvel kan aangepakt worden. Waarvoor dank. Nu op andere plaatsen nog wat minder vergif spuiten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten