Bedreigde fietspaden (2)

De berichtgeving van Vlaanderen over de Japanse Duizendknoop en zijn bestrijding blijkt niet altijd te kloppen. Het doet me een beetje denken aan de berichtgeving over fietsmobiliteit.

De verspreiding in Europa is niet begonnen in Engeland maar in Nederland:

Japanse duizendknoop is tussen 1829 en 1841 uit Japan ingevoerd door Von Siebold. De door hem uit Japan ingevoerde planten werden gekweekt in een kwekerij ('Jardin d'Acclimation') aan de Lage Rijndijk in Leiden. In 1848 wordt de soort, onder de naam Polygonum sieboldii, voor het eerst in de catalogus van de kwekerij genoemd. Deze kwekerij is de meest waarschijnlijke bron van de meeste, zo niet alle, Europese Fallopia japonica var. japonica. In 1850 is er vanuit de kwekerij materiaal naar Kew Gardens verstuurd en vandaar is de plant verder over Engeland en naar alle waarschijnlijkheid ook naar de Verenigde Staten verspreid. Aan de Lage Rijndijk te Leiden schijnen de oorspronkelijke exemplaren nog tot op de dag van vandaag in een tuin voort te leven.

AWV beweert dat zones met Japanse Duizendknoop opvallend worden afgebakend zodat ze niet meer gemaaid worden en het risico op vermeerderen wordt geminimaliseerd. Daar hebben we in en rond Leuven nog niets van gemerkt, integendeel.

Je vind de invasieve plant op enkele specifieke plaatsen:

Habitat:Hoofdzakelijk in verstoorde en urbane milieus. Lokaal vaak massaal in bermen, spoorwegbermen en langs waterlopen. Japanse duizendknoop groeit regelmatig ook in houtkanten, bossen en andere meer natuurlijke habitats.

De plant is vroeger in de natuur verspreid geraakt door het dumpen van tuinafval op verlaten bermen. Tegenwoordig wordt hij vooral verspreid door onzorgvuldig maaien: elk worteldeel of stengeldeel kan uitgroeien tot een nieuwe plant.

Voor Leuven zijn deze habitats vooral de noord-zuid liggende spoorwegverbinding van Parkabdij tot Wijgmaal met centraal het spoorwegplateu in Kessel-Lo, en de oevers van de Dijle van Arenberghpark tot de molen Van Rotselaar. De oevers van het kanaal Leuven-Mechelen ontsnappen (voorlopig) nog aan deze plaag.

Het is duidelijk dat het bermbeheer van alle betrokken bermbeheerders (AWV - VMM - stad Leuven - NMBS - zijn er nog andere?) geen rekening met het bestaan van deze onbestrijdbare woekerplant. Zo wordt er tweemaal per gemaaid met klepelmaaiers waardoor de plant zich ongebreideld verder kan verspreiden. Nog enkele jaren en het fietsen op de fietspaden van de heraangelegde Aarschotsesteenweg zal door dit geklungel onmogelijk worden.

Lijnloperspad Wijgmaal: holle stengels drijven verder stroomafwaarts,
en kleine stengeldelen worden verspreid door klepelmaaier.

Aarschotsesteenweg, Wilsele: nieuwe planten die ontstaan zijn doordat
afgemaaide stengeldelen zich terug wortelen

Aarschotsesteenweg, Wilsele: nieuwe planten die ontstaan zijn doordat
afgemaaide stengeldelen zich terug wortelen

Aarschotsesteenweg, Wilsele: zicht van chauffeurs op fietsers
die fietsoversteek naderen wordt nu al belemmerd

Ik heb dit weekend de verspreiding op waarnemingen.be aangevuld langs Dijle en spoorweg voor Wilsele en Wijgmaal zodat er een juister beeld mogelijk is:

In Leuven schreef het stadsbestuur in zijn Bestuursnota 2013-2018:

We bestrijden invasieve exoten (o.a. Amerikaanse vogelkers, Japanse duizendknoop).

Maar wat wordt er effectief tegen gedaan? Dat blijft voorlopig een vraag.