's Morgens had ik al gezien dat er precies een fietsbaar weggetje lag naast de Koning Boudewijnlaan: de Gaston Geenslaan.
Even uitproberen:
Deze sluit even verder aan op het wetenschapspark Termunckveld:
Plots werd het weer duidelijk waarom de wegbeheerder paaltjes zet: om fietsers te kloten tijdens het nemen van bochten, want met de wagen rijdt iedereen wordt er vrolijk naast:
Het fietspad zelf was mooi recht en (nog) egaal, helaas weer eens geen asfalt:
Er is zelfs een 'beveiligde' oversteekplaats voor fietsers voorzien over de drukke Koning Boudewijnlaan:
Helaas moet de fietser eerst over de stopstreep rijden om op het knopje te drukken, en daarna terug achteruit krabbelen om het verkeerslicht te kunnen zien.
Aan de overkant gaat het vlot verder, alsmaar dichter bij Leuven:
En dichter:
Maar het fietsen was plots gedaan, en ik moest kiezen uit drie alternatieven.
Recht door het bos:
spookrijden op de parkeerstrook van de Koning Boudewijnlaan:
of terugrijden en aan andere weg zoeken:
Met het kompas in hand dook ik fietsendergewijs de jungle in:
Onderweg door deze bossen genaamd 'groene bufferzone' betreurde ik eens te meer de afwezigheid van correcte bewegwijzering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten