In leuven worden deze voor twee doeleinden gebruikt: autoverkeer weren of de snelheid van (brom)fietsers omlaag halen. De eerste functie valt nog te verdedigen, indien ze juist werd uitgevoerd. De tweede is al wat discutabeler, omdat er hierbij vooral paaltjes op of vlak aan kruispunten, of in bochten worden geplaatst. Een bloemlezing van 30 minuten fietsen op en rond het Jan Vranckxpad, HET fietspadproject waar Leuvense politici zo trots op zijn.
Verbinding naar de Boerenkrijglaan: op twee plaatsen enkel voetgangersdoorgang voorzien van 2 maal 70cm breed, terwijl het pad toch ook voor fietsers en ruiters bedoeld is.
Kruispunt met de Bareelweg: een kakafonie van beugels zonder retroflecterende coating.
Verbinding met Ploegsteert: verharding is 1m breed, twee beugels op 1m afstand verhinderen de doorgang voor alles met wielen, ook voor mindervaliden:
Sportpleinpad: Foei! Een volmaakt haakse bocht van 90°. De mogelijkheid om deze af te ronden werd strategisch gefnuikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten