In Nederland weten ze het al, hier in België, meerbepaald in Leuven is het nog altijd schering en inslag om fietspaden te vervaarlijken door paaltjes knal in het midden te plaatsen. Nochtans is een vrije doorgang van 1m25 minimaal voor een fiets, die samen met zijn aanhanger volgens het verkeersreglement tot 1m breed mag zijn. Dikwijls zetten ze de paaltjes ook zo neer dat een fietser heel kort moet slalommen om ertussen te geraken, en met een aanhangfiets of fietskar gaat dat dan niet.Om auto's te beletten om op een fietspad te rijden, moet men niet altijd een paaltje in het midden zetten, er zijn vele plaatsen waar een versmalling tot 1m50 bijvoorbeeld voldoende om autoverkeer tegen te houden, en toch fietsers vlotte doorgang te verlenen.
Er staan ook dikwijls paaltjes waarvan niemand kan begrijpen wat ze daar eigenlijk doen, behalve fietsers pesten. Zo heeft Jorun eens op het Watermolenpad in Wijgmaal (rechtse foto) met haar vingers tussen een paaltje en het stuur van de aanhangfiets gekneld gezeten. Als ouder had ik veel goesting om dat paaltje toen eigenhandig te verwijderen en op de technische dienst te gaan afleveren. In 2005 hebben we het nog in een fiets-enquete van Stad Leuven ingevuld als KNELpunt. Ondertussen is er nog altijd niets veranderd. Ik zal het toch eens zelf moeten doen.
Locatie van dit knelpunt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten