Fietsend door de groene fortengordel van Keulen, en ook door nieuwere woonwijken, kwamen we ze her en der tegen: volkstuintjes. Meestal lagen ze op voor bewoning minder interessante gronden langs autosnelwegen of treinsporen. In Vlaanderen slagen we er meestal in om daar nog wat bewoning tussen te proppen.
Deze tuintjes worden ook in mindere mate enkel gebruikt als moestuin, maar meer als vakantieverblijf, met vijvertje en terras en autoparking aan de straatkant. De volkstuinen tussen bebouwing hebben meestal een openbaar parkgedeelte.
Een impressie vanuit de lucht:
Langs de straatkant zie je dikwijls enkel een (gesloten) poort, of de onverharde wegen die toegang geven tot de percelen. Soms vang je er onverhoeds even een glimp van op.
Maar hoe zit het eigenlijk met volkstuintjes in Leuven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten