Gelukkig is men op het Antwerpse Astridplein toch tot de vaststelling gekomen dat het gebruik van fietsnagels absoluut NIET duidelijk maakt waar fietspad en voetpad eindigen, en worden ze ondertussen verwijderd.
De spaanse architect zal het misschien duidelijk hebben gevonden, maar zelf sta ik ook niet echt te kijken van de fietsvriendelijke aanleg in Spanje. In het dorpje San Pere Pescador, waar we op een camping zaten, legt men fietspaden zo aan: een verharde berm, waar men dan verlichtingspalen en verkeersborden op plant, en die dan bovendien ook nog eens het enige beschikbare voetpad moet voorstellen.
Het autoverkeer kan inderdaad vlotter doorstromen, fietsers en voetgangers moeten hun conflicten maar in de kant oplossen. Deze gedachtenkronkel zit echter ook bij ons nog in te veel beleidshoofden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten