Deus ex machina (1)

Met kinderen op je eigen fiets rondrijden maakt je pijnlijk bewust van de mankementen van onze fietsinfrastructuur. Wanneer die kinderen dan zelf beginnen te fietsen moet je al wat afstand nemen en moeten zij hun eigen verantwoordelijkheid deels opnemen. Als ouder zit je daar nog dicht op en neem je de risico's er bij: je hebt vertrouwen in je eigen snelle reageren, net zoals de snelle autochauffeur dat heeft in zijn reactiesnelheid en dat van zijn bolide.

Maar soms is snel niet snel genoeg, en dan rijdt er ergens een auto of vrachtwagen over een kind. Weeral. En verandert er niets.

Wanneer je nog wat ouder wordt en je met je kleinkinderen fietst wordt je je nog pijnlijker bewust van de mankementen, omdat je al niet meer zo snel kan reageren, en omdat de mankementen nog altijd dezelfde zijn.

En dan is snel nooit snel genoeg, en dan rijdt er ergens een auto of vrachtwagen over een kind. Weeral. En verandert er niets.

Tot zover de theorie, nu wat praktijk.

Elke schooldag fietsen we van Wijgmaal naar Herent, en zelfs in de zone 30 knal in het centrum van Herent is er niet veel kinderfietsvriendelijkheid te vinden.

Er zijn twee grote problemen: druk sluipverkeer van/naar Brussel, en Herentse foutparkeerders.

Een foto-impressie van dat foutparkeren.

Wilselsesteenweg, Herent

Wilselsesteenweg, Herent

Wilselsesteenweg, Herent

De politie(k) van Herent wacht blijkbaar met handelen totdat er weeral een kind wordt doodgereden.