Een dag vol fiets

Woensdag 18 maart had ik 's morgens al snel door dat Alma, de juf van Kasper, jarig was. (Ik moest glimlachen bij het gedacht aan haar Jan, fietsend met een pot kalkverf door de nacht.)

Voor mijn verjaardag zijn we 's avonds naar de binnenspeeltuin LunchBroekveld gereden. Kasper reed voorop, hij deed dat niet slecht, gezien de soms verwarrende aanleg van kruispunten. We kunnen een beetje gerust zijn dat wanneer hij volgend jaar naar het middelbaar gaat in Leuven, hij heelhuids door het verkeer geraakt. Ik reed met Sander achterop, want diens achterband stond plat.
Het grote voelbare verschil is dat in Herent, waar de gemeente samenwerkt met de fietsersbond, je geen hoge borduren te verwerken krijgt en dat in Leuven, waar iedereen die iets van fietsen weet straal genegeerd wordt, je de hele tijd fietsbulten op en af mag rijden.

In Leuven: een flinke borduur, want anders rijden die fietsers veel te snel.


In Herent: geen borduur, of volkomen flush met straat en fietspad

Toen we thuiskwamen had de fietsenmaker gebeld dat Kasper zijn nieuwe fiets was aangekomen. Terwijl ik Sander zijn achterband plakte, reed Ann met Kasper en diens oude fiets naar Karel. Ik dacht dat de voorvork verbogen was, het bleek de volledige kader te zijn. Allez, dan hebben we ineens een hoop reserveonderdelen in de kelder staan. Blijkbaar enkele keren teveel gevallen onderweg.
Voor mijn verjaardag kreeg ik een fietscomputertje, en daardoor weet ik nu dat het langs de kortste weg exact 7,5km is van thuis tot op het werk in de fietsenstalling, als ik langs de school van de kinderen passeer is het nog eens 0,5km verder.