woensdag, december 16, 2009

De trein der traagheid

Gisteren avond was het weer prijs: ellenlange files aan de spoorwegovergang. Lotte stond er al 10 minuten te wachten toen ik aankwam.
Voor wie het nog niet wist: ons landelijk Wijgmaal wordt in twee gesneden door een spoorlijn, en de enige doorgangen zijn 4 gelijkgrondse spooorwegovergangen. Niks onder de sporen, niks boven de sporen. Als de treinen echter stapvoets rijden, zijn alle doorgangen wel tegelijk dicht. En als de treinen bumper aan bumper rijden, blijven ze ook lang dicht. Zoals maandag. Je kan dan proberen rond te rijden, maar dit komt niet goed uit voor alle verkeer.
Als fietser kan je dan kiezen:
- 5 km rondrijden tot in Wilsele waar je onder de sporen door kan,
- of de barelen en rode lichten negeren, zoals de voetgangers massaal doen.
Je zal het als bus- en treinreiziger maar meemaken: je stapt op tijd van de bus, maar je kan niet oversteken omdat de barelen dicht zijn. Na een kwartier zie je aan de overkant je trein stapvoets het station binnenrijden en stoppen en dan moet je snel beslissen:
- illegaal oversteken en op deze trein stappen
- bij -4°C voor de bareel blijven staan wachten in de hoop dat voor de volgende trein komt (één uur later) de barelen even opengaan en je kan oversteken
- rondgaan langs Wilsele, dat neemt te voet een klein uurtje in beslag, waarbij je wel warm blijft.
Na 10 minuten bibberen voor de barelen gingen ze toch omhoog en kon iedereen terug door. Omrijden zal voor een andere keer zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten