Mijn favoriet gedicht van Kees stip

De ondergang

Ik heb vannacht zo akelig gedroomd:
we waren aan het einde van de tijden.
De ondergang viel niet meer te vermijden.
Gelukkig was mijn fiets opnieuw verchroomd,
want op iets roestigs over straat te rijden
daarvoor ben ik te netjes en beschroomd.
Mijn pantalon was rafelvrij gezoomd,
mijn haar was keurig door mijn kam gescheiden.
Zo goed als nieuw dus reed ik door de stad,
het enige verkeer in alle straten.
Ik voelde me miljarden jaren jong.
Toen zag ik God staan bij een groot zwart gat,
van alles en van iedereen verlaten.
Probeer het nog eens riep ik maar hij sprong