Je moet als fietser geen ongevallen tellen om te weten dat een kruispunt of fietspad gevaarlijk is. Je merkt het elke dag wanneer je NET NIET omver wordt gereden. Wie te sterk gefocust is op cijfers en statistieken, kan gemakkelijk concluderen dat de beste manier om de fietsveiligheid te verhogen het verbieden van fietsen is. Immers, als er geen fietsers meer zijn, zijn er ook geen fietsongevallen meer. Heilige wetenschap der Statistiek. Dit lijkt op de weg van het Vlaamse gewest. Helaas is statistiek ook voor hen een buisvak.
Oogcontact tussen verkeersdeelnemers wordt volop gepromoot voor de veiligheid (BIVV – campagne dodehoekongevallen). Je merkt zelf dat dit werkt, het verhoogt zelfs de hoffelijkheid tussen de verkeersdeelnemers. Op kruispunten buigt het Vlaamse gewest alleen de fietspaden meters en meters van de rijbaan weg, tot er geen oogcontact meer is, en stuurt de fietsers daar op de rijbaan waar ze niet verwacht worden, voor de wielen van de verbaasde automobilist.
Fietsen is op vele facetten belangrijk, en net daarom moet het veiliger gemaakt worden door overal meer comfort EN veiligheid aan te bieden. Dat de andere weggebruikers hierdoor eventjes moeten wachten zou eigenlijk geen probleem mogen zijn. Voor niemand, noch gebruiker, noch wegbeheerder. Ook fietsers zijn immers verkeer. De weggebruikers voor wie dit wel een probleem is, moeten maar wat in de file gaan staan op de autosnelwegen, dat is immers hun exclusieve speelterrein. Ze mogen daar zo snel rijden of stilstaan als ze willen, zonder rekening te moeten houden met de zachte weggebruiker.
Geïnspireerd door Disclosing New Worlds: Entrepreneurship, Democratic Action and the Cultivation of Solidarity by Charles Spinosa, Fernando Flores & Hubert Dreyfus (MIT Press 1997):
But this way of thinking replaces the point of the machine's activity with a diagnostic test of how well it is performing. Normally, one senses whether one is performing skillfully. A basketball player does not need to count baskets to know whether the team as a whole is in flow. Saying that the point of business is to produce profit is like saying that the whole point of playing basketball is to make as many baskets as possible. One could make many more baskets by having no opponent.
The game and styles of playing the game are what matter because they produce identities people care about. Likewise, a business develops an identity by providing a product or a service to people. To do that it needs capital, and it needs to make a profit, but no more than it needs to have competent employees or customers or any other thing that enables production to take place. None of this is the goal of the activity.The goal is to kick ass.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten