Creatief met fietspaden

Om een stad in te richten als een zone waar mensen kunnen wonen / werken / winkelen is er veel planning nodig. Urbanisme. Zomaar straat per straat vernieuwen zonder globale visie brengt ons nergens. Projecten als eilanden die niet ingebed zijn in een grotere structuur helpen ons ook niet vooruit. Alle lege en groene plekken volbouwen met woonmastodonten, zonder aandacht voor een degelijke mobiliteit, hypothekeert  de toekomst van onze kinderen. Plots krijgt het stadsbestuur schrik voor de 100.001-ste inwoner, precies of er alleen voor hem, en voor niemand anders, geen plaats meer zal zijn op straat of in de bus. Het was nochtans aangekondigd. Het is nu al proppen en aanschuiven. Er kunnen nog altijd oude gebouwen afgebroken worden om appartementen neer te poten.  In Leuven gebeurt deze sociale roofbouw nog teveel ongehinderd. Zo was Leuven2000 het laatste grote masterplan, waar jaren aan gewerkt was. Eigenlijk zou Leuven2010 nu in uitvoering moeten gaan, en zou de werkgroep 'voorontwerp Leuven2020' een eerste keer bijeenkomen. Niets daarvan.

Ook fietsinfrastructuur moet ook aangepast worden aan de verstedelijkingsgraad van de omgeving, iets wat ik in het Vademecum fietsvoorzieningen nog mis. Daarin wordt het toverwoord 'veiligheid' gebruikt om de fietsers overal fietspaden aan te smeren, zodat het gemotoriseerde verkeer sneller en vlotter kan doorstromen. Dat ook fietsers moeten kunnen doorstromen wordt gemakkelijkheidshalve vergeten. Vooral op kruispunten kan je dat als fietser merken. Ik laat liever iemand anders dit uitleggen, hij noemt het "een typologie van infrastructurele voorzieningen voor fietsers".

Surfend kwam ik hierbij dit prentje tegen, fiets- en voetgangers infrastructuur boven een verkeersgebied in Eindhoven, en ik moest weer denken aan de fietsbrug die er maar niet wil komen.

Overal in de wereld zijn zulke verwezelijkingen mogelijk, alleen in Leuven niet. Daar heeft het stadsbestuur en iedereen die mee mag beslissen het al moeilijk met het denkbeeld van zebrapaden in een zone 30. De grijze zone tussen verplichten en verbieden past al helemaal niet in hun denkbeeld. We zien de zebrapden nochtans overduidelijk staan op het ontwerp van M. De Solà- Morales (BPA23L, p8). Toen was er ook nog een Kiss & Ride zone voorzien op het Martelarenplein, ook afgevoerd, met het gekende gevolg.