Ik ben in het bezit van vele onhebbelijkheden. Twee opvallende ervan zijn:
- Ik kan geen bouwput passeren op straat, of ik voel de aandrang om er eens aandachtig in te kijken wat ze daar allemaal bezig zijn. Dat is de ingenieur in mij.
- Ik kan geen plan passeren zonder het eens vast te pakken en vluchtig te bekijken. Dat is de tekenaar in mij.
Mijn vrouw en kinderen kunnen er ondertussen al goed mee lachen. En soms leer ik er iets van bij, soms ook weer niet.
Vrijdag heb ik zo een heleboel plannen van de voormalige Volksbank in de Muntstraat (digitaal) onder ogen gekregen. Eéntje ervan vond ik interessant: het betreft hier de bouwaanvraag uit 1913 komende uit het stadsarchief. In een tijd toen architecten nog spraken over een 'spreekdraad', zo een kleine honderd jaar geleden, was er dicht bij de ingang toch al plaats voorzien voor rijwielen, op de koer van de portier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten