Maandagavond 17u25 ten huize Drukdrukdruk te Wijgmaal. In de keuken wuift vader Erik zijn twee dochters uit, Lotte(16j) begeleidt Jorun (11j) naar de dansles enkele fietskilometers verder, en hij gaat daarna verder met de voorbereidselen van het avondeten, zoals soepgroenten snijden en in de hete boter deponeren en wat kruiden erdoor roeren en zo.
Dan gaat de telefoon. Het is Lotte. Jorun is gevallen met de fiets. Ik kijk op de klok. Ze zijn al 10 minuten onderweg. Dus vraag ik waar ze zijn. Op de hoek van onze straat. Oef. Blijkt dat Lotte Jorun eerst van tussen haar fiets heeft moeten ontwarren, en dat daarna 5 minuten troost nodig waren voor ze kon telefoneren. Terwijl ik de rest van de voorbereidselen al op tafel klaarleg en de oven opzet, neemt Lotte Jorun achterop de fiets en komt zo terug. Plots staat Jorun in de keuken, de tranen op haar wangen half opgedroogd. Ik pak ze voorzichtig vast en dan kijken we eens naar haar pijnlijke knie. Gelukkig had ze een kousebroek aan met daarover een lange wollen onderbroek met daarover een jeansbroek. Er is geen vleesschade. Enkel pijn, knieschijfpijn. Maar na tien minuten nasnillen denkt ze dat ze toch kan gaan dansen. Ik zet haar fiets achterin de auto om haar weg te brengen. Dan zegt ze "Gelukkig". "Gelukkig val ik hier niet meer zo dikwijls als vroeger." Ik ben fier op mijn sterke meid, maar ook boos. Boos op een stadsbestuur dat veinst zoveel voor de fietsers te doen en ondertussen elk kruispunt verknoeit met onnodige boordstenen, en paaltjes, en asverschuivingen en ...
En het is bovendien niet de eerste keer dat er hier fietsers vallen. Soms een kind. Soms een oudere. Het lijkt wel de bedoeling: dan rijden fietsers trager en blijven ze alert wanneer ze een kruispunt overrijden. De collateral damage nemen de verantwoordelijken er wel bij, want die verschijnt toch niet in de bovendien niet in de politiestatistieken.
Wanneer neemt er iemand van het stadsbestuur eens de verantwoordelijkheid om alle fietsgevaarlijke punten weg te werken. Een meerjaren-fietsinfrastructuur-verbeterings-programma. Het werd ons vorig jaar beloofd in verband met boordstenen. Geen idee of het er dit jaar van komt. Beloftepolitiek is belangrijker dan uitvoeringspolitiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten