Autovrije zondag

Met de excuses 'Het is weer eens tijd voor een sjiek kampvuur' en 'Er is maar één echte autovrije zondag', fietsten we afgelopen zondag naar De Kluis voor een ex-scoutsleiders reunie, met obligatoire woudloperskeuken. Dat is altijd een beetje nostalgie.

We volgden grotendeels de fietsroute die de twee laatste klassen van onze basisschool volgen als ze naar het schoolkamp in La Foresta fietsen. Dikwijls werd het ons weer eens duidelijk gemaakt dat men in Leuven alleen maar fietspaden kan aanleggen voor de occasionele, individuele fietser. Die men bij elk kruispunt verplicht af te remmen met onnodige bochten, hinderlijke paaltjes en boordstenen.
Godbetert als je daar met een familie of een klas kinderen langs moet. Dan wordt het vloeken op de middeleeuwse infrastructuur. Dat beetje nostalgie kon ik wel missen.

Leuven, Waversebaan x Herendreef

Leuven, Waversebaan x Herendreef

Leuven, Waversebaan x Herendreef

Waarom moet je als fietser hier over het zebrapad oversteken? De rijbaan zelf ligt er mooi recht en breed bij, uitnodigd voor wat overdreven snelheid.
Het deed me denken aan de uitspraak van een ingenieur van AWV in verband met fietsinfrastructuur aan kruispunten: "Waarom zouden we eigenlijk nog fietsvoorzieningen moeten aanleggen? De fietsers rijden er toch massaal naast."

Leuven, Overloopstraat x Vuntpad

Inderdaad. Fietsers fietsen het liefst op fietsbare infrastructuur. En dat is helaas niet altijd het fietspad, wat nog al te dikwijls een excuus is om fietsers in de kant te duwen. Wielertoeristen weten dat ook, je ziet ze dan ook en masse op de rijbaan rijden.