Leuven Overmorgen (1) Leefbare steden

Liveable Cities is een beweging die de stad, de woonomgeving voor mensen, terug op mensenmaat wil inrichten, zoals ze die tot voor 100 jaar ook was. Ondertussen werd deze ruimte steeds meer en meer geclaimd door autogebruik. Kris peeters haalt het aan in 'De file voorbij'. Heel de geschiedenis staat overzichtelijk beschreven in 'De blijde intrede van de automobiel in België', een boek dat ik nog maar net ben beginnen te lezen.

Voor het terugdringen van dat imminente autodenken is er politieke wil nodig, en dat zal niet zonder protest gaan. Maar meer nog dan te denken aan de paar knorrepotten die niet meewillen moeten we ook denken aan onze kinderen. En aan de toekomstige kinderen van onze kinderen. In welke wereld willen we dat zij opgroeien? Want alleen als we onze onmiddelijke omgeving op kindermaat ontwerpen, kunnen we ze allemaal gebruiken.

Deze zomer in Spanje zag ik in Toroella de Montgri een hele oude maar nog intacte stadskern duidelijk op mensenmaat ontworpen. Dergelijke woonkernen zouden onze steden ook moeten hebben, gescheiden door verkeersgebieden. En ja, dus ook niet geschikt voor grote stadsvernieuwingsprojecten wegens geen doorgang mogelijk voor grote kranen of betonmixers. Hoe los je dat dan op? Bijvoorbeeld door het gebruik van Catalaanse gewelven, houtskeletbouw of stro/leem constructies om er maar enkele te noemen. Het ecologischer maken van het hele bouwproces hangt aldus nauw samen met een stad op mensenmaat.