Soms hoor ik Leuvense mensen beweren dat er al zoveel voor fietsers wordt voorzien dat het schandalig is, en dat die maar eens eindelijk tevreden moeten zijn. Door politici opgejutte krantencommentaren gaan dikwijls nog verder in die trant.
Mobiliteit. Fietsers zijn meer deel van de oplossing dan van het probleem, waarom hebben ze dan een andere impressie?
Omdat het alleen maar woorden blijken te zijn, met soms een likje verf erbij.
Omdat wat aan fietsers met de éne hand wordt gegeven met de andere hand weer wordt afgepakt.
Omdat ons dit door snel rijdend staal elke dag weer wordt ingeprent:
Voor fietsers is er in Leuven geen plaats. Niet op een fietspad. Niet op een verkeersplateau. Het doet mij denken aan die drie ouwe ottertjes.
En soms moet je dingen zelf doen. Omdat we niet altijd kunnen wachten tot het manna regent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten