Adoptieverhaal

Je weet wel dat ze soms zeggen dat je iets maar moet steken waar de zon nooit schijnt, wel, je kan het ook in een hoekje van onze straat leggen.
De zon schijnt er nooit.
Terwijl het elders droog is, ligt de straat er hier vochtig bij. En als het vriest, zijn hier ijsvlaktes en ergens anders niet.
Altijd heel onverwachts voor weggebruikers.

Kroonstraat, Wijgmaal

Ik ben er al ettelijke malen uitgeschoven, maar niet altijd gevallen.
Mijn allerliefsteke is hier al gevallen met de fiets.
Mijn kinderen zijn hier al gevallen met de fiets.
Mensen die ik niet ken zijn hier al gevallen met de fiets.
Andere mensen die ik ook niet ken zijn hier al gevallen met de moto. Of hebben pirouettekes gedraaid met hun wagen.
Maar dat alles komt nooit in de statistieken, dus denkt men van bovenaf dat het hier veilig is.

Kroonstraat, Wijgmaal

Sinds vorig jaar heb ik daarom dit stukje straat geadopteerd, en telkens als het vriest strooi ik er zout op de gladde, vochtige plekken. Ik ben daar niet alleen in.
Wanneer het sneeuwt wandel ik er met de sneeuwschop naartoe voor de finishing touch, en wat specifieke zoutstrooi.
Zodat mijn kinderen en vrouw er veilig kunnen passeren.
Zodat mensen die ik al dan niet ken hier ook van kunnen profiteren.

Want vallen met de fiets, dat is altijd een beetje doodgaan.