Het begint als een landbouwweg en doorkruist vervolgens een doodlopende woonwijk. Net geen kilometer lang door een zone 30 fietsen, dat zou toch vlot moeten kunnen. Zou. Op de groene plek naast de wijk links, boven de Delhaize, wordt later de nieuwe wijk Vlierbeekveld gebouwd.
Het begin van het pad.
Maximum 1m inclusief boordstenen: dat moet voor eeuwig voldoende zijn, dacht men heel vroeger.
Scherpe bochten van 90° waren vroeger ook normaal.
Bij het begin van de wijk kom je een moderne visie tegen: 2 meter, dat zal wel voor eens en altijd voldoende zijn.
Alleen die onnodige beugels en boordstenen overal!
Je kan de sporen zien waar de fietsers naast het pad rijden.
Beugels en boordstenen.
Beugels en boordstenen.
Dit zijn de laatste obstakels, aan de Kortrijkstraat
Wat opvalt aan deze rustige fietsweg doorheen de woonwijk, zijn de hinderlijke boordstenen en zig-zag beugels. De sporen in het gras getuigen dat ze massaal worden vermeden door ernaast te fietsen, wat dan weer aanduidt dat hun nut de houdbaarsheidsdatum ruim heeft overschreden. Volledig verzonken boordstenen en geschilderde haaientanden, dat heeft een fietser minimaal nodig, geen obstakels in het gabarit van het fietspad.
En misschien kunnen fietswegen eens doorlopen over de rijbaan in rustige verkavelingen, of is dat een onmogelijk denkbeeld: dat automobilisten voorrang moeten geven aan dwarsende fietsers?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten