vrijdag, oktober 12, 2012

Mobilisme: een ideologisch voorbeeld

Een mooi voorbeeld van structureel partijgericht mobilistisch denken.

Lokaal klinkt het zo:
De fietser verdient meer aandacht van het Leuvense bestuur. N-VA stelt voor om een integraal fietsplan op te stellen. De infrastructuur moet op drukke plaatsen zo worden ingericht, dat het snelle en het trage verkeer van elkaar gescheiden zijn.
Lezen we hierin een voorkeur voor voetgangers, fietsers, leefbaarheid? Niet echt.

Nationaal klinkt het zo:
Mobiliteitsproblemen leggen een hypotheek op de leefbaarheid van Vlaanderen en de groeikansen van onze economie. Om die uitdagingen aan te pakken moeten we een evenwichtiger mobiliteitsbeleid voeren dat mensen en bedrijven ertoe aanzet de juiste keuze van vervoersmiddel te maken. In het woon-werkverkeer moeten we een efficiënte mobiliteitsketen creëren die opnieuw een kwalitatieve verplaatsing garandeert voor werkende mensen. Alle modi – van fiets tot trein, van auto tot autobus – krijgen op die manier hun juiste plaats in het verkeer.
Lezen we hierin een voorkeur voor voetgangers, fietsers, leefbaarheid? Niet echt.

Het STOP-principe heeft volgens deze partij dan ook afgedaan. Het wordt tijd om eindelijk eens te stoppen met het pesten  van automobilisten. Negationisme van duizenden verkeersslachtoffers.

Dit artikel legt een vinger op de wonde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten